U-2 (1935)

Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego U-2 z 1935 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie.

U-2

Klasa	okręt podwodny
Typ	IIA
Projekt	IvS: MVBIIA
Historia
Stocznia	Deutsche Werke, Kilonia
Położenie stępki	11 lutego 1935
Wodowanie	1 lipca 1935
Kriegsmarine
Wejście do służby	25 lipca 1935
Zatonął	8 kwietnia 1944
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	254 tony 303 tony
Długość	40,9 metra
Szerokość	4,08 metra
Zanurzenie	3,83 metra
Zanurzenie testowe	100 metrów
Zanurzenie maksymalne	150 metrów
Rodzaj kadłuba	jednokadłubowy
Napęd
2 silniki Diesla o mocy 700 KM (pow.) 2 silniki elektryczne o mocy 360 KM (zan.) 2 śruby
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	13 węzłów 6,9 węzła
Zasięg	1600 Mm /8 węzłów (pow.) 35 Mm /4 węzły (zan.)
Uzbrojenie
5 torped G7a, 1 działko kalibru 20 mm
Wyrzutnie torpedowe	3 × 533 mm (dziób)
Załoga	25 oficerów i marynarzy

U-2 – niemiecki okręt podwodny typu IIA, służący w Kriegsmarine w dwudziestoleciu międzywojennym i podczas II wojny światowej. Była to niewielka jednostka przybrzeżna o wyporności podwodnej 303 ton i zasięgu na powierzchni 1600 Mm, wyposażona w trzy wyrzutnie torped kalibru 533 mm, której załogę tworzyło nominalnie 25 osób.

U-2 został zwodowany 1 lipca 1935 roku i 25 lipca tego samego roku został przyjęty w skład Kriegsmarine. Przez większość służby pełnił rolę szkoleniowo-treningową, w marcu i w kwietniu 1940 roku wziął jednak udział w operacji Hartmut. Nie zatopił żadnej jednostki przeciwnika, i po zakończeniu kampanii norweskiej został ponownie skierowany do działań szkoleniowych, które prowadził z Piławy. 8 kwietnia 1944 roku zatonął w wyniku kolizji z trawlerem rybackim, po czym wydobyty, służył jako rezerwuar części zamiennych.